Hokkaido
Herkomst: Japan, Hokkaido-eiland
Gebruik: Jachthond, gezelschapshond, sledehond.
FCI-classificatie: Groep 5: spits en primitieve type
Sectie 5: Aziatische spits en gerelateerde rassen
Zonder werkproef
Korte historische samenvatting:
De Hokkaido is ontstaan uit honden door migranten van het eiland Honshu meegenomen werden naar het eiland Hokkaido in Japan. Deze hond werd gebruikt als waakhond, maar ook als een zelfstandig werkende hond en voor de berenjacht. Daarnaast werd hij gebruikt (en nu nog steeds) als sledehond, jager op groot wild en als gezelschapshond. De Hokkaido kan dan ook de extreme koude en zware sneeuwvallen weerstaan. De Hokkaido Inu, ook wel Ainu-Inu, Hokkaido Hond of Seta of Shita of Doh-Ken genoemd, heeft als oorspronkelijke benaming de Ainu-Ken en behoort tot de hondenrassengroep van de Aziatische Keeshonden en soortgelijken. De geschiedenis van dit ras hangt nauw samen met de geschiedenis van de Ainu-stam. Deze stam heeft zich ongeveer 3000 jaar geleden gevestigd in Japan. Ze brachten hun honden met zich mee. De Hokkaido heeft een belangrijke rol gespeeld in de geschiedenis van de hondenrassen in Japan. In 1937 kreeg het ras de officiële naam van de regio.
Algemeen voorkomen:
-
Medium hond met zware botten
-
Goed gebalanceerd
-
Stevig ontwikkelde spieren
Gedrag/temperament:
-
Trouwvol
-
Zeer alert
-
Brutaal
-
Volgzaam
-
Uitzonderlijk uithoudingsvermogen
-
Toont naïeve gevoelens
Omgang:
De Hokkaido is altijd alert en nieuwsgierig waardoor hij een uitstekende waakhond is, ze zijn zacht, gehoorzaam en zeer liefdevol. Het is een harde en zelfstandige, waakzame hond die moedig en trouw is maar wat achterdochtig van aard. Naar zijn eigen familie is hij erg aanhankelijk en zeer trouw. Met kinderen kunnen ze goed overweg als ze er mee opgegroeid zijn. Kinderen moeten leren om het leiderschap te tonen en de hond te respecteren. Het is niet aangeraden om de hond alleen te laten met kinderen. De Hokkaido heeft een erg consequente opvoeding nodig want het is een harde en zelfstandige hond.
Het is zoeken naar een balans tussen het trainen en de hond te belonen. Bij het trainen van Hokkaido moet men correct en eerlijk zijn. De Hokkaido is erg levendig en onafhankelijk daardoor zijn ze niet mals naar andere honden toe en kunnen agressief uit de hoek komen. De honden zijn graag op zichzelf en hebben dan ook een eigen willetje die ze graag door willen drukken dus is consequentie van groot belang. Het karakter van de Hokkaido is niet verkeerd, je moet er alleen goed mee omgaan, jij moet aangeven dat je de baas bent. Ze reageren niet op hardhandige training anders worden ze koppig en eigenzinnig. De Hokkaido heeft een scherp gevoel voor richting en kan terugkeren naar zijn eigenaar, ongeacht hoe ver ze zijn . Hij heeft veel ruimte en beweging nodig en is niet geschikt als hond op een flat. De levendigheid zorgt er voor dat de hond veel energie heeft en er graag mee op uit trekt, dus wandelingen en/of tuin zijn een vereiste.
Hoofd:
Het hoofd is breed en lichtjes plat, de stop is oppervlakkig maar afgewerkt. De overgang van neus naar voorhoofd is ondiep maar welomschreven. De neus is zwart, een lichte vervaging of pigment op de neus is accepteerbaar bij witte honden. De snuit is wigvormig met een recht neusbeen. De lippen zijn strak met een zwarte rand. Een blauw/zwarte kleur in de tong is geen fout. De kaken zijn sterk en een schaargebit. De ogen zijn bijna driehoekig, niet te klein en bruin van kleur. De buitenste hoeken van de ogen zijn naar buiten gedraaid. De oren zijn klein, driehoekig en lichtjes voorwaarts gericht. De nek is krachtig en gespierd, ze hebben geen halskwab.
Lichaam:
De verhouding van de hoogte tot de lengte van de hond is 10/11 maar bij teefjes kan de lengte iets langer zijn. De verhouding tussen de schedel en de lengte van het neusbeen is 3/2. De lengte van de schedel is gelijk aan de lengte tussen de wangen.
De schoft is hoog, de rug recht en sterk. De lenden zijn breed en gespierd en de voorborst is goed ontwikkeld. De borst op zich is diep en redelijk breed, de ribben zijn redelijk en de buik is lichtjes opgetrokken. De staart staat omhoog en is dik en krachtig gekruld of als een sikkel gedragen. De punt van de staart raakt bijna de hakken wanneer deze omlaag wordt gelaten.
Ledematen:
De schouders hangen matig af, de bovenarm vormt een matige hoek met het schouderblad. De voorarm is recht en de handwortels voor zijn lichtjes schuin. De voeten voor en achter hebben goed gekrulde tenen en zijn dicht gesloten. Ze kussentjes zijn dik en elastisch, de nagels zijn hard en donker van kleur. De achterpoten in het algemeen zijn goed ontwikkeld, sterk en lichtjes gedraaid. De spronggewrichten (gewricht tussen scheenbeen en ondervoet) zijn taai maar uitzonderlijk sterk. Hun gangwerk en beweging is actief, snel, licht en veerkrachtig.
Vacht:
De Hokkaido heeft een dubbele vacht. De buitenste vacht is hard en recht. De ondervacht is zacht en dicht. De haren op de staart zijn lang en staan recht. De kleur is sesam ( mix van zwart, rood en witte haren in een geheel), rood, zwart, zwart en bruin, wit.
Maten en gewicht:
Hoogte op de schoft:
-
Reu: 48.5 tot 51.5 cm
-
Teef: 45.5 tot 48.5 cm
Gewicht ligt tussen de 34 en 50 kg.
Gemiddelde leeftijd:
12 jaar.
Fouten:
-
Gebrek aan seksueel dimorfisme
-
Lichtjes voorbij geschoten of onderschoten mond
-
Aantal tanden dat ontbreekt
-
Verlegenheid
-
Pintokleur (gevlekt)
Diskwalificatiefouten:
-
Agressief of overdreven verlegen
-
Elke hond die duidelijk fysieke of afwijkende gedragingen toont zal worden gediskwalificeerd.
-
Lichtjes voorbij geschoten of onderschoten mond
-
Oren niet geprikt
-
Hangende staart of korte staart
Mannelijke dieren moeten 2 normaal lijkende teelballen hebben afgedaald in het scrotum.
Alleen functionerende en klinisch gezonde honden met rasbevestiging zouden voor fokker gebruikt mogen worden.
Fokker Nederland: